ΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΟ ΠΡΩΙΝΟ

ΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΟ ΠΡΩΙΝΟ



Από φωνές φριχτές η πολιτεία σάπιζε το στόμα της
φωνήεντα νεκρά κυλούσαν παταγώδικα
μες τον ανόητο κόσμο-
λογάς αέρας του Σαββατοκύριακου-
εγώ κολασμένος!

Ο φίλος μου στάθηκε λίγο μέσα στην μεσημεριανή υπεροψία-
έβγαλε λόγο στους κολασμένους από τον εγωισμό τους,
καθώς απορούσαν οι μουσικές μου
σε ομοιοκατάληκτους στίχους.

Γενναιώθηκε – είδα-
σε μια στιγμή
η βαθιά μοναξιά,
πέρασε από κοντά μου
σφυρίζοντας απ’ την ταχύτητα.

Το ρυάκι των λόγων είχε βρισιές,
λέξεις που έπιανα με δυσκολία:
«αύριο ο αέρας θα μας κουράσει
υπναλέος».



Αυλίδα 14/7/82