ΚΡΙΤΙΚΗ

ΚΡΙΤΙΚΗ


Ο Αύγουστος έφερε βίαιο μελτέμι.
Τι μπορούσα να σκεφτώ μέσα στην μοναξιά;
Το στόμα μου ξεραίνονταν από την πιο στυφή γεύση της ελπίδας που καταβρόχθιζα για να ζήσω
κάπως με αξιοπρέπεια μέσα σ’ ένα προάστιο όπου ευδοκιμούσαν πόρνες.

Η ηλικία μου ήθελε αυτή την ανακατωσούρα:
είχα ποθήσει πράγματα αντιφατικά...
μια γενναία ζωή από απάτες, όνειρα φρούδα,
φαντασίωση πολλών διαστάσεων με έθρεψαν
ως την ηλικία άνθους...

Ο λόγος μου πολλών διαμετρημάτων
σφράγιζε το στόμα της φθοράς.
Δυστυχισμένος . Οι φίλοι μ’ αναγνώριζαν: ένας όρθιος εγωισμός!
Πίκρα μες την μικρή μου φρόνηση να έχω
βουνά της λογικής περιχυμένα
μ’ ένα φως απογευματινό και σκόρπιο
στον πλατύ ορίζοντα.
Να μένουν λόγια όλα τα λόγια,
οι πράξεις ατελείωτες να πιάνουν αιθέρα.
Οι γυναίκες που είπα πως αγάπησα συγκρότησαν μια μνήμη αγκαθερή
που θέλησε στο κατά βάθος να με βλάψει
εξαγοράζοντας με σιγά σιγά
με την συνείδηση όπου περνούσαν δύσκολα τα θαύματα.

Τα ποτά και η ανάσα μας: το πρόβλημα..
Η ερήμωση ενός τοπίου της ψυχολογίας
μου καταστρέφει το είδωλο από βιαστική έμπνευση
και θάρρος που έλπιζα να του κερδίσω
σαν μια βάση αρχιτεκτονική ένα μεγάλο ξέφωτο όπου
χτυπάει ο ήλιος και τρέχω,
γυμνός πάω να ανταμώσω
την απόλαυση.
Πέρα από την ιστορία και για καμία ιστορία.
Η αίσθηση υπερασπίζεται το δίκιο!.

Αυλίδα 13/8/82