Ο ΝΕΟΣ ΑΔΑΜ

Ο ΝΕΟΣ ΑΔΑΜ



Είναι πρόσφατος μέσα σ’ αυτήν την μνήμη όλο
απογοήτευση∙
φοράει
αυτό το τεντωμένο του χαμόγελο
μ’ έναν εγωισμό αναποδιασμένο.
Το πρωινό του αθορυβεί, τον πράττει.
Είναι ο νέος Αδάμ άτονης θέλησης∙
Τα τσακισμένα χέρια του
Απλώνονται στην ελεημοσύνη των βοριάδων.

Διαρκεί λοιπόν η φθορά, διαρκεί
Με παμπάλαιες ρίζες, φωνές μαγγανικές
Φωσφορίζει το είδωλό της κατάχαμα στο χώμα της αγάπης
Ο νέος Αδάμ την δωδεκάτη πρωινή είναι γυμνός
Ανοίγει την βρύση τρέχει αίμα
Ανοίγει το ψυγείο βρίσκει σκοτωμένους
Το μυαλό του αντιδικεί με την αναισθησία των μεγάλων.

Βιάζεται η ευθύνη του μέσα στον κύκλο της όρασης
Δεν αναγνωρίζει κανείς τον λόγο του
Το προσωπείο ραγίζει
Η όψη τρέμει
Η διάρκεια είναι εσωστρεφής και μονότονη
Η πολιτεία τον βυθίζει στην θλίψη
Νόστιμος απλός και άτεχνος παίρνει
Το βήμα των δρόμων…


7.6.1983
Ζούμπερι