Το ποίημα ζει και να ανατάσσει όλα που αναφέρει επιμένει..

Λάθρα όπως νυχτώνει, το κονάκι της νύχτας
επισκέπτονται δεόμενοι πόθοι.
Η σιγαλιά ονοματίζεται από το καταλυτικό γιασεμί-
και η ξαφνική τυμπανοκρουσία

Των άστρων παύει τα νοήματα εν τη γενέσει τους.

Τι θα σημαίνει αυτό αργότερα κατανοούν οι εργολάβοι της αυγής

Που συσκέπτονται γύρω από μία λίμνη που απόψε
γέμισε κραταιά πεφταστέρια. Η όψη των φωνηέντων άλλαξε,
τα σύμφωνα διαφώνησαν μ’ όλα

Και το γραμμένο μου τιθάσευσε επιγραμματικά τον ουρανό.

Θέλησαν οι ώρες με την αθωότητα εξομοίωση.
Ρίζες στο φως για το λαμπρό φεγγάρι.
Η γεωμετρία του έρωτα αλλάζει.
Αιχμηρός είναι κι απόψε ο πόνος.

Στα χωράφια επάνω, λίγο πριν να έχει αυτοκρατορία το βουνό

Αναβαθμίδες ζωντανεύουνε τα κλήματα

Κι όλες οι πεμπτουσίες του καλοκαιριού υπόσχονται
γλυκό κρασί.

Το ποίημα ζει και να ανατάσσει όλα που αναφέρει επιμένει..