Τότε θα έρθεις εσύ, τότε
Που τελειώνουν τα φωνήεντα και οι ερμηνείες των ρόλων- τότε
Που η λύση πια δεν θα αλήθεια υπάρχει
Τότε που οι δημοκρατίες θα σήπονται από ανεφάρμοστη νόρμα
Τότε που θα ψηλαφώ την σιωπή και θα καταλαβαίνω
την οδύνη του κόσμου.
την οδύνη του κόσμου.
Θα είσαι κωδωνοκρουσία που ανοίγει
την πύλη των τάφων
την πύλη των τάφων
Και η ανάσταση έρχεται.
Αθανασία , διθυραμβική
Αίγλη.
Θα ανεμίζουν οι χιτώνες σου και στο μισό φεγγάρι
Θα κάνεις μουσική την ανάσα των φευγαλέων ονείρων
Που γέμισαν ορθόδοξα λευκά γιασεμιά.
Θα σε κοιτώ που υπάρχεις.
Εκεί που οι αμφιβολίες μου συνθέτουνε μια θύμηση πικρή
Από άνθρωπο σκλαβωμένο από άνθρωπο..
Τρανά στην δόξα σου πιστεύω
Μητέρα Αγία Παναγιά
και Αφροδίτη κι Αθηνά -και στον βωμό
της σκέψης σου θα θυσιάζω λόγια..
της σκέψης σου θα θυσιάζω λόγια..
19.4.2012
4 σχόλια:
No hay que perder la fe ni la esperanza, Stratis.
Precioso poema.
Un fuerte abrazo
Muito bonito!
Jessenia
la vida siempre poliortkei y nos opondremos siempre.
un fuerte abrazo.
buenos días
Lídia Borges
agradecer
Buenos días a mí!
Δημοσίευση σχολίου