Ε΄.
Μέσα στον ζαβλακό ήλιο της μέρας
Χιλιάδες έντομα δοκησίσοφα ασταθούν…
Μυρίζω πάλι ιδρωμένο μελάνι
Τι γιορτή και αυτή όλα
Για να σβήσουν εδώ και ν' απομείνει
Ένα τυραννικό αεράκι του μυαλού..
Ένας άνθρωπος γελαστός ανάβει ένα κεράκι λουλουδένιο
Στην χάρη μίας Παναγιάς κελαηδισμών!
Όλα είναι σπουδαία χάρη του ήλιου
Η σκέψη μου απογειώνεται
Μες το πράο γαλάζιο!
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Un bello amanecer, eso es lo que me ha inspirado la imagen nada más verla.
Buen fin de semana.
Un abrazo
Jessenia
es un poema escrito cuando yo era muy joven.
Otro aspecto quizá caracteriza.
pero tal vez podría ser yo mismo.
todo lo que ellos mismos no lo hacemos?
En un desarrollo que nos lleva hasta la actualidad ..
dulce beso ..
Δημοσίευση σχολίου