Το χέρι του Ρεμπώ ξιφομαχώντας με τον ήλιο της Ανάγνωσης
Το χέρι του ιερωμένου του φωτός που, αν και εκοιμήθη’ νέος, έστειλε το Μήνυμα
Περιφρονώντας τον θάνατο γράφεται πάντα η ποίηση
( με διδαχή ηλιαχτίδας)
Συμπύκνωνε τώρα συμπύκνωνε
Ό,τι που θα μπορέσεις να θησαυριστεί
θα είναι ομοούσιο με μια αιωνιότητα που σφύζει
θα είναι ομοούσιο με μια αιωνιότητα που σφύζει
Από χοϊκά δώρα
Οι λέγοντες θα σιωπήσουν κάποτε η οποιαδήποτε φιλοσοφία τους
θα περιφρονηθεί
Και θα μας έρθουν πόνοι
Του κατορθωμένου ψηφίου το μικρότατο σκάφος
Θα πλεύσει προς τις χώρες των ονείρων μας..
Όμως…
Ευτυχώς, όμως..
21.4.2012
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Βλέποντάς τα να μεγαλώνουν, νιώθουμε πόσο μικραίνουμε..
Τρέχει ο χρόνος !!! Υπέροχα !! Να σου ζήσουν Στρατή !!
Ο κόσμος δικός τους μόνο που θα πρέπει να τους τον παραδώσουμε ασφαλή !!
Καλό βράδυ Ποιητή
Σ' ευχαριστώ πολύ ευγενική μου Δέσποινα!
Είναι από τα ωραιότερα ποιήματα που έχω όμως..
Καλό βράδυ!
¡Qué ricura de niños!
Me encantan estos seres tan inteligentes, cariñosos y monstruitos ja ja ja ...
Un abrazo
Jessenia
¿Son mis nietos ..
Los monstruos y criaturas dulces ..
como usted dijo.
Me encanta ..
Dulce beso ..
Δημοσίευση σχολίου