Ανάμεσα στις ερωτικές μαργαρίτες, λίγο
πιο κάτω από κει που τρέχει
πιο κάτω από κει που τρέχει
ένα θολό λίγο νερό, υπάρχει
τάφος που αποδίδεται στον σκληρό γκρίζο χειμώνα.
τάφος που αποδίδεται στον σκληρό γκρίζο χειμώνα.
Το τοπίο είναι χαρούμενο σήμερα· θυμίζει
συνθήκη προΰπαρξης του φωτός για την απόλυτη
τόση διαύγεια. Κάθε
συνθήκη προΰπαρξης του φωτός για την απόλυτη
τόση διαύγεια. Κάθε
που περνώ μέλισσες κι έντομα τόσα
πετούν τριγύρω μου κι εγώ που σκαμπάζω
από της Ομορφιάς τα λεγόμενα, τότε
που όλη η φύση αναβιώνει
ακολουθώ της μοίρας μου το εντεταλμένο
ακολουθώ της μοίρας μου το εντεταλμένο
παθιάζομαι
μέσα σ’ αυτήν την ξαφνική τόση χαρά!
μέσα σ’ αυτήν την ξαφνική τόση χαρά!
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Γλυκόπικρα μάταιη λοιπόν η εμπειρία της γνωσης του τέλους.
Έχεις δίκιο Στρατή.
Την καλημέρα μου!
Η ζωή είναι δώρο..
Ας μην πικραίνουμε το όσο μας έμεινε.. Κάθε Στιγμή μοναδική..
Στα απλά κρύβεται πάντα η ουσία!!
Γλυκιά καλημέρα !
Λίζα, αγαπημένη μου Λίζα
Δέσποινα, αγαπημένη μου Δέσποινα
Γιατί αποδώσατε τόσο θλιμμένη χροιά στο ποίημα μου;
Μόνο αυτό δεν εννοούσα..
Δέστε την χαρούμενη πλευρά του και όλα θα αποκατασταθούν..
Μες την ωραία του φωτός του διαύγεια!
Την καλημέρα μου!
Αντε πάλι διάβασμα από την αρχή !!
τι μας κάνεις !!
μα εγώ εξακολουθώ να βλέπω τα ίδια !
ό,τι η ζωή είναι όμορφη και νικάει κάθε τι φθαρτό !!
εεεε ομορφιά βλέπω παντού και φως !!
πόσο πιο πολύ ??
χαχα
καλημέρα σου ποιητή !!
Μα ναι συμφωνώ Στρατή...
χαμογελώ,
παρά τον ατέρμονο αγώνα μου να κρατηθώ "πάνω"
απλώνοντας τα χέρια στο "φως"!!!
Είναι και όλα τα άλλα στοιχεία
ένα γύρω,
που με αναγκάζουν στην χαρά...
Καλό μεσημέρι με χαμόγελο!
Δημοσίευση σχολίου