Τι μπορεί να κάνει μια μέρα λαμπρή

Έναν θάνατο θάνατο, μια ζωή

εκπληρωμένη ζωή;

Αν πάρεις τον  αισθημάτων τον δρόμο

Μην σκοντάψεις σε καμία παραίνεση,     

άσε τον εαυτό σου όπως
εκείνος βούλεται να σ’ οδηγά.

                                Τιτάνιες μοίρες

                                      των τριαντάφυλλων καθώς ανάβει

                                             Το γεμάτο στήθος του ήλιου

Κι εκεί που πάει να δύσει κι η ψυχή και το κουράγιο της

Νάσου το πάλι το γυμνό ανεπιτήδευτο

Ποίημα που σκαλώνει πάνω στις πυκνές πικροδάφνες

Και γίνεται ένα μυστικό που ξεστομίζει ό ήλιος..

                               Έτσι που έχει ησυχία και γράφω

                                    Εντείνοντας την σιωπή και την σύνεση

                                            Να έχω καταφύγιο στις λέξεις

Έτσι που έχει ησυχία κι εσύ

Μου φαίνεσαι πια μακρινή και αν θέλεις

ολέθρια

Κάνοντας και εκείνα που είχα πιστέψει,

αμφιβολία..