Τα μεγάλα κτίρια
είναι η αρχιτεκτονική άποψη της συγκατοίκησης
στον απόλυτο πληθυντικό της.
Στα πεζοδρόμια περνούν οι ράτσες όλου του ντουνιά.
Πώς έγινε έτσι η πατρίδα;
Κανένα φως του μυαλού δεν μεταγλωττίζεται εύστοχα
πια. Λείπουν οι επιτήδειοι..
Οι πολιτικάντηδες ρυπαίνουν με όλα τους- πάντα ρυπαίνουν.
Το χρήμα είναι δυσκοίλιο και πια δεν μιλά:
κοιμάται στα ταμεία που στενάζουν.
Περιφέρεται απρόσκοπτη μια φιλαυτία
αισχρά αδιέξοδη.
Και η πόλη βαραίνει σε απουσία όταν το πλήθος
εξακολουθεί να ζει και να ληστεύει
όλα τα χρώματα της ομορφιάς..
Θεσσαλονίκη.. 4.11.2010
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου