Όσα ευαγγελίστηκαν οι ποιητές είναι ένα χτες που δεν επενδύεται σε κανένα αύριο.

Είναι μια πρωινή φωνή του ήλιου που ξεσκονίζει όμορφα τις πικροδάφνες

Στολίζοντας τες με πάθος χριστουγεννιάτικο.

Η νύχτα αναρτά το πάθος της πάνω στις επάλξεις του νοήμονος φεγγαριού.

Όσα ευαγγελίστηκαν οι ποιητές είναι ένα χτες που δεν επενδύεται σε κανένα αύριο.

Είναι λόγια που σχεδόν δεν ακούγονται

Ανάμεσα στην μουσική της οδύνης του όρθρου.

Όλα γεννιούνται με σημασία συμπαντική.

Πάλι και πάλι- αέναα.

Ώσπου η ιστορία να παίξει στην άρπα της όλες τις πληγωμένες νότες των αυτοχείρων δευτερολέπτων..