Πολλά έχω στο κεφάλι μου- τα μισά
Των μισών στο τέλος καταλήγουν
Όπου αποταμιεύει μέσα μου η ποίηση..
Χαροκόπου και είμαι εκεί ξημερώματα
Ρουφώντας τον κρύο αέρα της παλιάς Καλλιθέας
Και οι ρίζες μου είναι έξω από την κουρασμένη
πρωτεύουσα, φτάνουν
Ως την απέναντι ακρογιαλιά που με την πρώτη
ποίηση τότε φλερτάρει.
Είναι πολύ πικρά την σήμερον ημέρα αυτά τα μεροκάματα
Που παίρνω, παίρνεις, παίρνουμε, φθειρόμενοι
Αλλήλοις και μας έχει δέσμιους ο άπονος καιρός.
Αν ξέρεις να μιλάς όπως οι λέξεις σε πάνε
Τρυπάνια, σφυριά, καρφιά, είναι η περιουσία μου
Και γερνάω ηθελημένα θερμός..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου