Ας κερδίσω κι εγώ μια παρτίδα..

Χρειάζομαι μια περιπέτεια ψυχής να υπάρχω.

Είναι που και το φως όπως βυθίζεται μέσα στον θηλυκό εαυτό του

Αρχίζει να γίνεται ευανάγνωστο.

Πού είσαι όταν βραδιάζει όμως, πού είσαι όταν βραδιάζει

Και ζητάω πατρίδα μες των σελίδων τον θόρυβο;

Τα αποκτημένα μου εξαϋλώνονται φεύγουν

Είναι περιουσία φωτιάς-

Δείχνω αγάπη στο μικρό σου μουτράκι

Που ξεκλειδώνεται για να υπάρξει το τραγούδι μας.

Κι απ' τους ανθρώπους όπως γερνάω

Τι να πιστέψω πια δεν ξέρω και τι όχι-

είναι που είμαι φιλέρημος

Και θέλω να μαθαίνω συνεχώς μουσικές.

Οχυρώνομαι συνεχώς πίσω απόνα τίποτα υπαρκτό

Που το ζεις, το κατέχεις, το πράττεις

Και η επιθυμία σου είναι υποδουλωμένο φεγγάρι

Πίσω απ' τα σύννεφα της νύχτας.

Και στην ποίηση τι θα μείνει μετά

Που θα περάσουν τα χρόνια, θα παλιώσουνε οι θάλασσες, θα

Σκουριάσουν τα λόγια, οι μνήμες

Θα σβήσουν και θ' απομείνει μια ευθεία φωτιά

Να καίει όλα τα ειπωμένα μας;

Αν μοιράσει η τύχη ξανά αυτήν την δύσκολη τράπουλα

Ας πάρω έναν άσσο που ονειρεύεται

Φιγούρες δυνατές να του παρασταθούνε..

Ας κερδίσω κι εγώ μια παρτίδα..