...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

4 Ιουλίου 2010

Αυτός ο άνθρωπος στο τέλος της μέρας έχει μια θλίψη

Αυτός ο άνθρωπος στο τέλος της μέρας έχει μια θλίψη
που θέλει να σκοτώσει την ανάσα του.

Αυτός ο άνθρωπος θέλει ν’ αποκεφαλίσει όλες τις ιδεολογίες
για να του είναι υποφερτές.

Μέσα του παλεύουν τα ανθρώπινα άγρια με τα ήμερα πάθη.

Εκείνος δεν αντέχει την τόση φωτιά
και γίνεται ένας άσπρος κύκνος που ο λαιμός του εξέχει
μες τον συννεφιασμένο ουρανό.

Ώσπου
αρχίζει να εξαϋλώνεται-
γίνεται
ένας λόγος που υπήρξε αλλά δεν υπάρχει

όπως δεν θα υπάρχουν τα λόγια που είπα γιατί τα έπνιξε
ένας φονιάς καιρός.

2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Φίλε μου έγραφες με την καταιγίδα χθες; Ή είναι σύμπτωση;
Κι όμως κανένας καιρός, φονιάς, κλέφτης, ή οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα και να έχει δεν μπορεί να πνίξει το:
"και γίνεται ένας άσπρος κύκνος που ο λαιμός του εξέχει μες τον συννεφιασμένο ουρανό."
Καλήμερα.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Καλημέρα φίλε ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ!
Όχι, είναι παλιό ποιημα, απλά έπεσε στην συγκυρία..
Χαίρομαι που οι εικόνες μου ζωηρευουν την φαντασία σου, την τσιγκλάνε..
Είσαι ο σούπερ μου αγαπημένος σχολιαστής!
Και πώς θα ήταν αλλιώς;
νιώθω σε βάθος να ζεις τον λόγο μου και να τον καταλαβαίνεις..
Σ' ευχαριστώ γι' αυτο!
Την καλημέρα μου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου