Καθαρά άστρα πάν’ μες την νύχτα τα λόγια σου!

Καθαρά άστρα πάν’ μες την νύχτα τα λόγια σου!

Εσύ παραμυθένια που δεν ζεις
παρά στο άφθονο οξυγόνο των ονείρων μου..

Λάμπεις αιθέρια, εκστατική, φτασμένη
από τον δεκαπεντασύλλαβο του ουρανού, το ποίημα
όλων των μύθων..

Χαμογελάς με τα λουλούδια μάτια σου, με τις μουσικές
που είναι κοντινές στο θεϊκό μαράζι..

Και καημό που τον έχω να αγγίξω των μαλλιών σου τον όμορφο ξανθό καταρράκτη!