...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

9 Ιουλίου 2010

Είμαι ένα τραγούδι που δεν το ξέρεις εσύ

Εκπέμπουν κεραυνό ορθοδοξίας τα μάτια σου
του έρωτα- με κάνουν
να σφαδάζω.

Κρέμομαι σαν ένα άστρο απ’ την καρδιά σου που του πήρανε
τον ουρανό-
κι εκείνο ξέχασε να πει την προσευχή του.

Είμαι ένα τραγούδι που πικραίνει
σε γεύση
φέρνοντας την απώλεια.

Είμαι ένα τραγούδι που δεν το ξέρεις εσύ
γιατί ποτέ δεν στο λέω..

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Πίσω από τις σιωπές
ένα αγκύστρι
ψαρεύει την Ψυχή σου...
Δόλωμα οι λεξεις..
οι αναγκες των Ποιηματων...

Εγω ασάλευτη παντα...

εκείνη η αναγκη, όμως, ψιθυρίζει λέξη λεξη
το τραγούδι που πεισματικά παλευεις να κρατήσεις κρυφο...

και στο βάθος της Νύχτας
παραμονεύω ν'ακουσω τη συνέχεια!....

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ- ΚΑΚΙΑ



Ήρθε να σ’ ανταμώσει μιαν ηχώ
απ’ τα βαθιά της θάλασσας-
σαν από κοχύλι μισάνοιχτο.

Την πήρε η μέρα, την χαρήκανε
οι αχτίδες του ήλιου-

Κι ήσουν εκεί που ασπρίζει το καθάριο μέτωπο της μουσικής και ψάχνεται
η νότα να βρεθεί κόρη του φλοίσβου.

Σε είδα έτσι εκεί κι έτσι σε λάτρεψα
χωρίς το φόρεμα του ανέμου.
Πήγες
ψηλά:
ως μέσα στην καρδιά μου.

Αχ συννεφένια κόρη του γιαλού μάγια που μου ‘κανες!
Και να πιστέψω αδύνατον ότι δεν θα μ’ απελευθερώσεις..

Σκλάβος μπροστά σου έπεσα, σωστά
ερμηνεύοντας το πάθος-
διψώντας το κορμί μου για κορμί
και ο αμνός ο μέσα μου για λύκο!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου