...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

2 Ιουλίου 2010

από μια λέξη κρέμομαι φυλακισμένη στο στόμα σου:

Εγώ που δεν ανήκω σε κανένα πόλεμο κι έχω πεινάσει
για λόγια- Εγώ

που κρατώ μες τον νου μου ένα άρωμα ανθρώπου- Εγώ

που είμαι όλοι, που θα πέθαινα
για μια ωραία ιδέα- Εγώ

από μια λέξη κρέμομαι φυλακισμένη στο στόμα σου:

μια λέξη φεγγάρι που φωτίζει μια άγονη
της ψυχής μου αδυσώπητη νύχτα..

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Μια λεξη μονο..
όμως μπορεί μια λέξη να εμπεριεχει μια ολοκληρη ιστορια..

ετσι χαμενος στην χροιά της καθως σταλαζει από τα χειλη του διψασμενου ποιητη, ταξιδευεις αναμεσα στα κεφαλαια του πιο καλοδουλεμενου μυθιστορήματος!!!...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Και τα σχόλιά σου ποίηση είναι
ΚΑΚΙΑ

Τόσο αβρό το πέρασμά σου που λιγοθυμούν οι μαργαρίτες μου!

Φιλιά σε σένα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου