...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

8 Ιουλίου 2010

Ιούλιο φως

Ιούλιο φως
που δεν πατάει πουθενά κι ανέρχεται
υπερκαλύπτοντας την ζέστα την αρμύρα
της θάλασσας, την μέρα
που γεννήθηκε για να πεθάνει ανασταίνοντας
όλη την φύση που από το πάθος σφύζει
της πλησμονής.

Ιούλιο φως
πιο άγιο τώρα
που ξέρουμε ότι για να μπορέσεις να γευτείς ψυχή
πρέπει να φας την μοναξιά κι ακρίδες

Ιούλιο φως
που ανθίσταται
και όταν γαλανίζει γέρνοντας προς το κροκάτο απόγεμα
πιο μυστηριακό και φιλοσοφημένο
αφήνει το αιώνιο εκείνο του στιλπνό επίχρισμα
πάνω στα πράγματα που νανουρίζει
με μια διάθεση μαγεία.
Αναρτήθηκε από ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ στις 8.7.10
Ετικέτες

1 σχόλιο:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Όταν λέω, δηλαδή φωνάζω, πως σήμερα τουλάχιστον αν πρέπει να περηφανεύομαι για κάτι, είναι γιατί συνάντησα άνθρωπο που αγαπάει τούτη την γλώσσα που ο δάσκαλος ο οποίος μου την δίδαξε στην Αφρική, δάκρυζε όταν μας την μάθαινε κι έκανε πως δήθεν κάτι του στάθηκε στον λαιμό.
Από τότε Στρατή εκτιμώ ιδιαίτερα ανθρώπους που την χειρίζονται με τέτοια αγάπη όπως εσύ.
Ελπίζω να μη με πει κανείς εθνικιστή - γιατί όλα μπορεί να τα ακούσεις σήμερα.
Πολλές οι αφορμές για τα παραπάνω. Τι όμορφή λέξη: "πλησμονή". Δεν ξέρω πόσοι από μας γνωρίζουν τι σημαίνει.
"γαλανίζει γέρνοντας προς το κροκάτο απόγευμα"
Τι να πω τώρα για το παραπάνω.
Καλά σε λέω: "Σημαιοφόρο των λέξεων".
Φέυγω και πάω παραπάνω.

8/7/10 18:06

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου