...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Ιουλίου 2010

ΣΑΒΒΑΤΟ…

Ορθόδοξη ψιλή βροχή
πάνω από το αγουροξυπνημένο Βουκουρέστι.
Σπαρτά σ’ όλο το μήκος του επίπεδου ετούτου κάμπου·
και δέντρα που φυλλορροήσανε για να ‘ναι τώρα
κάτοικοι θλίψης·
πολιτεία στο ξύπνημα!

Ένας παράξενος ρυθμός από την ξένη πόλη που με δυσκολία τον καταλαβαίνω,
βαφτίζει την άσφαλτο με την γυαλάδα της βροχής·
πάλι ακούγεται
κάτω απ’ τις ρόδες των αυτοκινήτων.

Ημερήσια πουλιά!
Ένας λαός σπουργιτιών που διεκδικούνε το ίδιο κλαδί
τσιρίζοντας σαν οι τσιγγάνοι που μετά θα τραγουδήσουν..

Καμαρώνουμε την απλωσιά ετούτη που μαζεύει
τις χορδές από τις άρπες των άφυλλων δέντρων..

Στην μέρα γεμίζει η ώρα
γλυκιά μελαγχολική μουσική!

5.4.2008 Βουκουρέστι
Αναρτήθηκε από ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ στις 17.7.10
Ετικέτες

4 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Κάθε λέξη την έντυσα με το ρυθμό μιας τσιγγάνικης μελωδίας..
και οι ώρες μου πλάτυναν στο ημερολόγιο του ποιήματος..

Καλημερα, υπεροχε Στρατη..

17/7/10 11:02
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Ώστε λοιπόν είσαι + 10 ε;
Στο Βουκουρέστι είχα βρεθεί εκεί γύρω στο 1990. Δύσκολες εποχές. Όμορφη πόλη. Μικρό Παρίσι όπως το λένε οι ντόπιοι. Έβρεχε κείνες τις μέρες και ο τελευταίος στίχος για την μελαγχολική μουσική μου την φέρνει ολοζώντανη μπροστά μου.
Θα τα πούμε ξανά.

17/7/10 11:08
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΚΑΚΙΑ
καλημέρα!
Άντε κορίτσι μου να πιεις κάνα καφέ στις παραλίες..
εκεί είναι τώρα όλη η Ελλάδα..
προσοχή τα πλήκτρα ενσπείρουν μελαγχολία!
Φιλιά πολλά!

17/7/10 11:40
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ
ναι +14
σε παραξενεύει;
αλλά αισθάνομαι έφηβος- μην κάνεις κουβέντα!
είχα πάει για την δουλειά στον Ρουμανία.
άλλοι άνθρωποι, άλλη τάξη.
είμαι τυχερός γιατί το μυαλό μου έχει συλλέξει τόσες εικόνες που έχω θησαυρό για όταν γεράσω..
αν γίνει ποτέ αυτό δηλαδή..
Την καλημέρα μου φίλε!

17/7/10 11:45

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου