...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

11 Ιουλίου 2010

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ..

Όλα ξεδίψασαν με τον ερχομό σου και πάντως
η στιγμή
που ζαλίζεται το αγιόκλημα του δειλινού να έχει
εντόμων πολιτείες ασημένιες όπως να αχνίζουν πάνω
στ’ ανακατεμένα μαλλιά του..

Ασυνόδευτος ο σβησμένος Φεβρουάριος
λυράρης τελευταίος του χειμώνα
ξένιαστα βρίσκει την χρήση του καλοακονισμένου μαχαιριού
ν’ αναταράξει τα αιθέρια σωθικά του..

Το κορίτσι αποφεύγει να κοιτάξει προς τον ουρανό·
ένας άγγελος συνέχεια το ερωτεύεται·
είναι μυθικό ξόανο το δέντρο που δεν έχει άνθος-
μόνο μ’ ένα γυμνό κλαδί του προκαλεί τον πανταχού παρόντα
ζωγράφο..

Ανοίγομαι με χίλιες πόρτες του μυαλού·
εισχωρεί το φως,
ελπιδοφόρο.
Νεότερος κι από του ήλιου αποκάλυψη..
Γράφω ποιήματα από ανάγκη να αισθάνομαι
κοντά στον κίνδυνο
να ομολογήσω περισσότερα απ’ ότι κάνουν οι άνθρωποι…

Και αναιρούμαι μες τις χώρες του μυαλού όπου τα πολιτεύματα
είναι περόνες της χαράς
απασφαλισμένες

να εκραγεί παθιάρικα η ζωή.
28.2.2008

2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Αυριο Στρατή. Για σήμερα μόνο Καλό Βράδυ.2 ανθρωπάκια συνολικού βάρους 20 περίπου κιλών σε κάνουν ρετάλι. Αλλά αξίζει τον κόπο όταν ξέρεις ότι είναι η συνέχειά σου.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Τυχερέ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ!
20 κιλά που χαρίζουν ανείπωτη ευτυχία!
Ευλογημένε παππού!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου