Πίσω από τις άσημες σκιές ένας αντίλαλος
Από ψυχές που πια δεν υπάρχουν
Αναρριχάται στην πλευρά των βουνών
Ο κόπος κι ο δρόμος- ένα και το αυτό.
Και μια σιγουριά που καταρρακώνεται και σβήνει
Τις προθέσεις των μοναχικών που μελετούνε
Να βγουν από την νύχτα αλώβητοι, ιδρωμένοι
Απ’ την προσπάθεια να μείνουν ηθικοί και ωραίοι
Μέσα σε έναν κόσμο που ανομεί…
Συναντώ τις θρησκείες, τις ασπάζομαι
Ξέροντας ότι ψεύδονται, ότι μοιράζουνε τον ουρανό
Σαν ένα γλύκισμα που το μαχαίρι τους το κόβει
για να πάρουν όλοι.
Και τι να σεβαστείς από φανατισμούς που πίσω
από τις μάζες γελάνε;
Ακούω τους θορύβους των πόλεων, τις αντεγκλήσεις
των πολλών και οχυρώνομαι
Στο μανιασμένο ‘’μυστικό’’ μου-
Αφιερώνω το άσεμνο τομάρι μου
στην θεία χάρη των θαυμαστικών
Επιφωνημάτων…
21/6/2023
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου