Ουρανομήκης η μελαγχολία μου, τρυπά τα άοκνα σύννεφα
Ο αέρας παίζει με την σκέψη του ήλιου
Κλαράκια της ελιάς μαστίζουν κάθε υπερσυντέλικη πνοή
Θα πάω όπου πας, έχω σκλαβωθεί απ’ τα μάτια σου
Είσαι ωραία και εξουσιάζεις
Τι πόθο πλέκεις μέσα μου κορίτσι της φωτιάς!
Ο έρωτας είναι μία απόχη από την οποία φεύγεις και εξαφανίζεσαι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου