Το Μυστικό…

Ντελικάτο αεράκι

χλιμιντρά επάνω στην ασυδοσία

της ατμόσφαιρας.

Έχω ακούσει τα εσώψυχά του.

Ανατέλλω μέσα από του εγωισμού μου το απόλυτο.

Ετούτο που είναι στο χάραμα ντουφεκιά

Διώχνει το ξαφνικό πουλί μες το γαλάζιο

τρομαγμένο. Και πάνω

Στα άμφια της μαργαρίτας να η Άνοιξη

Που εγγράφει προφητείες ξακουστές.

Πόσο θυμώνει ο ιερέας ήλιος

Να δει το μαύρο σύννεφο!

Και η βροχούλα

Η περαστική που ήρθε

Κάτι ξεπλένει σε ψυχή, κάτι

Διδάσκει τον ‘’ψαγμένο’’ αναγνώστη.

Νάτο που εδώ που όλο γυρίζω

Είναι ένα Μυστικό καλά κρυμμένο…

Όλες οι αντι