Αδιάβαστο πάντα παραμένει το φως που λούζει
την συντροφιά των δέντρων.
Κατανοώ πως με μυστικότητες οργανώνεται η κάθε περιώνυμη θέα.
Τούτο που ανακάλυψα
πίσω από όλα,
είναι ένα μεθυσμένο ηχείο που παραμορφώνει κάθε ήχο της πραγματικότητας.
Περπατώ σε έναν παράδρομο ελπίδας.
Να το ένδοξο Τίποτα, η μηδενική αρχή
ενός τοκογλυφικού συνόλου.
Κι η Ποίηση;
Ένα σοβαρό επεισόδιο αντιφάσεων και κατάφασης που μυρίζει
μούχλα και τριαντάφυλλο…
Θεός φυλάξει!....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου