Τούτο το πρωινό σαν απροειδοποίητο αεράκι
Εισέβαλε από παντού και ανοικτά
Άφησε τα κλεισμένα σύνορά μας.
Ήπιε από το καθαρό γαλάζιο του ουρανού.
Όπως και να το δεις ενθουσιαστήκαμε!
Το νιώθουμε το υποψιαζόμαστε κιόλας:
Μπαρούτι μυρίζει ο κόσμος και βοά.
Φτερούγες πια επιθυμώ να φύγω·
Ύπτιος μες την μεγάλη οριζόντια θάλασσα.
Με μελαγχόλησε η όραση και με πονάει η καρδιά μου·
Σαν τα πουλιά θέλω να δω από ψηλά το χάος που έζησα…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου