51

51.

Αλλού σκλήρυνε η ζωή και μας περιφρόνησε σαν ένας πλούσιος
φίλος
πού φεύγει τώρα μακριά.

Και ήταν μες το απόγεμα που διάβαζε τις σκανταλιές του νου ο αέρας.

Κάτι φυτά παράξενης νεότητας γεμίσανε τον κήπο του Ιουλίου-
κι ευφράνθηκε η καρδιά του αφελούς..

Οι ερωτευμένοι
στάθηκαν πάνω στο άσπρο ταρατσάκι που το έτρωγε ολημερίς ο ήλιος
και φιληθήκανε ξανά σαν για να με τον έρωτά τους κυριεύσουν
τον κόσμο όλο.

Πέσανε μες την χούφτα τους τα πιο ωραία άστρα
και έλαμψαν με βροντισμό μεγάλο τ’ ανοιχτά πανιά
από τα ιστία που έσκισαν σαν μία σκέψη όλον τον ουρανό.

Δευτέρα!

Και μαγευτική και απόκοσμη-
σαν για να με τις ώρες της κρατήσει
τον κρυμμένο της πλάσης ρυθμό.

Που σε βρήκα να είσαι των ασωμάτων ιδεών δραγουμάνος

Πρίγκιπα εσύ, των λευκών επιδιώξεων οδηγέ

Έλα τώρα,

Ακολούθησε τα μάγια του ήλιου

Είσαι των φιλέρημων ταπεινών προσευχή-

Άνοιξε τα φτερά σου

Δίδαξέ με απλότητα, σφρίγος της λέξης

Και περπάτα ξανά θαρρετά
μες το αύριο της ελληνικής σου ταυτότητας..