ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ...

ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ…

(Αντιγράφω τόσο φως από μέσα μου που δεν με ξέρει
ούτε ο θεός ακόμα!)

Δείξε απείθεια – θα σε κάψω
όπως κρατώ τα βότσαλα του εξοστρακισμού σου..

Ο αέρας θα φυσά. Θα ‘ρθεις
με αναμμένα φώτα σκέψης.

Εγώ θα ξέρω μες απ’ τους καθρέφτες να κοιτώ
το άλλο πρόσωπο
που σου έλαχε,
μοίρα του τρόμου..

Κι ενώ ήσουν γυναίκα που ποτέ δεν μπόρεσε
να δει ψηλότερα απ’ τον θάνατο- τώρα να ξέρεις:

ο ανεστραμμένος σου εαυτός
ίδιος και απαράλλακτος
με σένα είναι
και σε δικάζει..

Δες!
Μες το λουτρό που έσκυψες να βρεις
ένα νερό που να ξεπλένει από πάνω σου
το ανόσιο αίμα..

(Αντιγράφω
τόσο σκοτάδι από μέσα σου που δεν σε ξέρει
κανείς όσο εγώ ακόμα…)