39

39.

Βγαίνοντας από τον ύπνο και μέχρι να ανοίξω τα μάτια μου
Ο χρόνος έχει προχωρήσει πιο πολύ από ‘να άστρο.

Κρατιέμαι ορθός·
Οι λέξεις
Που διαφεύγουνε της προσοχής μου
Με νόημα απουσίας τινάζουν την σκόνη από πάνω τους
Την ώρα
Ετούτη που τσιρίζει η αγρύπνια μου,
Ζεστή.


(Μέχρι να βρούμε το σωστό μέτρο εσύ κι εγώ
Θα έχουμε επικοινωνήσει άπειρες φορές πιο αποτυχημένα
Απ’ ότι γίνεται και μ’ ένα αγρίμι που εσύ ο αφελής
Θέλεις με το έτσι θέλω να χαϊδέψεις.)


Στην αρχή όλα θα είναι σκληρά, με πείσμα
Θα μας εναντιώνονται-

Ως να βρεθεί ένας τρόπος
Να ρθούμε πιο κοντά στο απόκρυφο που πια βελάζει-

Όπως αμνός μες την καρδιά σου και
Μες ην δική μου καρδιά!

Από τα δέντρα βγαίνουνε τραγούδια
Καλής νεραΐδας

Που φεύγοντας από την λίμνη που τα όμορφα μαλλιά της έλουσε
Την άκουσε κι η μέρα και η άλλη
Ψυχή μου-

Μέσα στο αέρινο μου, ποίημα,
Αυτό..

21.7.2008