79

79.

Ένα πουλί ανεμογεννημένο που αλήθεια
Ίδιο μου φαίνεται
Με Μ πεπλατυσμένο.

Ανωθρώσκει με την παράξενη θρησκεία του
Της ελεύθερης πτήσης.

Δεξιά περνούν τα ψαροκάικα.
Ένας εσμός
Από μπουκέτα άνθη- ορτανσίες
Που ανάβουν στα μπαλκόνια- λίγο
Πάνω από τον πλαϊνό
δρόμο της θάλασσας.

Χτυπούν τα παλαμάκια του ζεϊμπέκη ανέμου.

Τεντώνονται όλες οι χορδές.

Ένα λευκός
Καλόγνωμος
Ήλιος λογχίζει το αβυσσαλέο μεσημέρι
Που τα πλοκάμια του κρατούν καλά την αψεγάδιαστη ευδία.

Καλά νερά, νερά γαλάζια

Κυλούν προς την ζεστή μεριά της γης.

Ο Ιούλιος βαραίνει και στην γνώμη και
Στην απόφαση.

Κρατάει τον ίδιο τον σκοπό που τραγουδούν τ’ αρχαία δέντρα

Που πλάι στην παραλία γίνονται
θεόρατες ευλογημένες προσευχές..