Μεγαλυνάριο τριάντα λόγων για Αγάπη

 

Κι ωστόσο ποτέ μου εγώ δεν βρήκα αυτά που γράφω
σ’ όλα εκείνα που αγαπάω..
ΠΩΛ ΕΛΥΑΡ.

  1.
Χτυποκάρδι πρωινό του πουλιού.
Καλά του έρχεται η μελωδία!
Ένας ύμνος στο γαλάζιο το φως·
Σταθερή αξία της κάθε φωτιάς.
Και ο ήλιος
Αινιγματικός επισκέπτης της μέρας-
Παλιά θεός και σήμερα πάλι·
Λάμπει λάμπει λάμπει!
Ο χορός των εντόμων πάνω απ’ τα νερά:
Παρδαλές πεταλούδες που πιστεύουν στον Μάιο!
Μικρές χαρές σαν την μικρή ζωή·
Περιέχουν ανάσταση και θάνατο..
1.5.2008

2.
Η καρδιά μου η πιο σταράτη αλήθεια
Χτυπά για να ξέρω να ελπίζω.
Αυτός ο κόσμος που πλαταίνει πλαταίνει
Φτωχότερος ολοένα.
Αγαπώ όλες τις κόρες των θαλασσών:
Αφρογέννητες, άσπρες, ευωδιαστές
Μου μιλάνε με ποιήματα.. Βλέπω
Που εξαντλούν τον ουρανό σαν πηγάδι..
1.5.2008

3.
Μικρά ποιήματα και όμως καίνε!
Ανοίγουν τις νότες τους σαν σε νέο βιβλίο·
Η χαρά διαβάζεται τώρα..
Εγώ αξίζω μια σιωπή λουλουδιών.
Μα κι από τάφο πάλι θα μιλάω..
Φλύαρος έμαθα και θα με τυραννάει πάντα η φωνή..
1.5.2008

4.
Αποχρώσεις της μουσικής μέσα στην πράα ημέρα:
Γαλάζιες, κίτρινες- περιπτώσεις χαράς!
Αλήθειες που αντιλαλούν ιδέες ευτυχίας·
Ανίκητες και πάνω από τις λέξεις που θα βρω για να τις περιγράψω..
Καρφιτσώνονται πάνω στα πέταλα των λουλουδιών·
Αναγαλλιάζει ο Μάιος!
Σερπαντίνες αρώματος που ακολουθούν τα οσφρητικά λαγωνικά·
Λιποθυμάνε..
Μικρός, μικρότερος κι απ’ ότι φανταζόμουν είμαι
Του θεού αυλός.
Λόγια κάνω
Περιπαιχτικά να τον ίδιο εαυτό μου σαρκάζουνε.
Που μ’ ένα τίποτα και πάντα θα αγωνιά..
1.5.2008


5.
Η περίπτωση να έχουμε σφάλλει
(Βέβαιη κατ’ εμέ)
Να είμαστε αδέξιοι διαχειριστές που ομολογούνε
Την ανημπόρια τους να εκτιμήσουν το καλό.
Οι θρησκείες μας ψυχικές αστυνομίες
Υπαγορεύουν το αγαθό
Αλλά πορεία είναι η αγάπη
Που την βαδίζεις πάντοτε συναισθηματικά ξυπόλυτος.
Τρέφομαι με ιδέα από σε έπαρση Μάιο
Γεννήθηκα τότε και ξέρω
Φόρος που αναλογεί για την ψυχή μου να ‘ναι λεύτερη,
Σε κάθε βίβλο που θα μου παραδοθεί..
1.5.2008

6.
Εικοσιτέσσερα λουλούδια τον Μάιο
Σαν μια ορθογραφία της άνοιξης·
Λυρικά παραπετάσματα που άνοιξαν
Να φανούν της χαράς οι ιδέες.
Μυστικά λίγα που το λιγότερο
Μες την καρδιά του υπερόπτη είναι·
Χρόνος που μόλις και ηχεί
Μην γερνώντας τα πράγματα.
Εγώ υποψιάζομαι ανεμώνες
Γεράνια και πανσέδες πυροβόλους·
Ξυπνώ με τις καινούριες λέξεις που βροντούνε
Τα άρματά τους μέσα σε κρυφή χαρά..
1.5.2008

7.
Γυμναστική των έντονων φωτοσκιάσεων
Μάιε,
Αδέσποτε σκύλε,
Του λυσσάρη χρόνου..
Έρχεσαι αλητήριος απ’ τον βαρύ συλλογισμό
Του χειμώνα που τέλειωσε,
Ρέμπελε φίλε,
Των πουλιών και των δέντρων..
Αδειάζεις με φούρια τα χειμαδιά-
Όλοι άστεγοι
Να χαρούν ουρανό και αστέρια.
Και οι μέρες που λάμπουνε
Διαδέχονται τις βασίλισσες νύχτες:
Αιολικές, ιωνικές, με Δωριέων κάθοδο·
Μέσα στην χώρα του απρόσμενα ωραίου!
1.5.2008


8.
Ηλικία μου του ώριμου μήλου·
Κατέρχομαι, ανέρχομαι, πεθαίνω·
Ανασταίνομαι μέσα σε μέγα πόθο!
Η σάρκα ξυπνά, είναι κύμα
Πλημμύρα του ζωντανού, βράζει
Έχει σπέρμα ζωής και σπέρμα θανάτου.
Εγώ λυράρης και εγώ λύρα
Εγώ άπνοια και εγώ άνεμος,
Βασανισμένο μυστικό της ηλιαχτίδας,
Χτυπώ τα φτερά μου στον ίδιο ρυθμό..
1.5.2008

9.
Η μέρα φτιάχνει τον χαρακτήρα της με ιδιοτροπίες πουλιών
Που κελαηδούνε κάτι ακατάληπτο·
Πασχίζει να ‘ναι η ωραία των όλων·
Βασανίζει όλα τα νοήματα της αγρύπνιας..
Το πρωί έρχομαι από τις κάμαρες της κατάνυξης-
Ένας καλόγερος αφηνιασμένος..
Φτιάχνω μύθους των λέξεων, αγγίζω νερό·
Βαπτιστής των ευτυχισμένων οράσεων!
1.5.2008

10.
Γράφω γιατί ένα αγιάζι μένει
Πάνω σε όλα αυτά τα πράγματα που τα κοιτώ·
Σπουδαιώνονται μέσα στην καταξιωμένη μοίρα τους.
Άρωμα ξανθό κινίνο,
Σοκαριστικό οξύ του λεμονιού,
Κλαδωτή οξύνοια του ήλιου.
Παίρνω το μονοπάτι της κρυμμένης αρμονίας·
Ύμνος δυνατός κι από αρχαία μεριά·
Ίωνας βραχμάνος του αιολικού-
Παίζω τύχης δώρα!
1.5.2008

11.
Όσα και να μου κλέψει η ζωή θα έχω ακόμη ένα περισσότερο
Που θα λάμπει ξίφος-
Να μάχομαι το που δεν μου αρέσει κράτος..
Βουρλίζει των ανθρώπων το άπληστο-
Εγώ λαφυραγωγώ μονάχα τις δικές μου τις πόλεις..
1.5.2008


12.
Ιερουργίες του ασβέστη μέσα στο μεσημέρι που έπεσε
Από τα χέρια θεού.
Ζαλισμένα παιδιά από το παιχνίδι της άνοιξης και μητέρες
Όλων μας οι Παναγιές!
Θρησκεύουν στον άνεμο!
Πυρπολούν το μυαλό τους!
Η αιθρία αίθρια παντοτινά θα συλλογίζεται, θα είναι
Αλφαβητάρι της χαράς η ομορφιά της.
Πετούν ιδέες του γιαλού επάνω απ’ το μυαλό
Της ακρωτήριας στεριάς..
1.5.2008

13.
Ακροκέραμε ύμνε της ουράνιας στέγης!
Θρησκευόμενος είμαι άνεμος·
Οι αιχμές σου εξέχουν μες τον πάντα ορίζοντα
Των αρχαίων κανόνων.
Έχω μαράζι του έρωτα γι’ αυτό αντέχω·
Αυτοσπαράσσομαι
Ερήμην των λοιπών συνδαιτυμόνων.
Κανείς δεν με ξέρει- είμαι η κεντρομόλος
Που τρώει τον όλο πυρήνα της..
1.5.2008

14.
Κατσίβελε ήλιε, κακεντρεχή
Ρουφιάνε κάθε αποκάλυψης.
Φέρε τα δώρα σου που αξίζουν το φως σου!
Μανιασμένε θεέ!
1.5.2008

15.
Η στιγμή ευδοκιμεί του γαλάζιου·
Χαρούμενοι είμαστε μέσα σε κάθε προσευχή·
Η ψυχή είναι σκεύος του ονειροπόλου.
Υπάρχει ο άγγελος..
Με το λαούτο που τραγουδά τις στιγμές του-
Παραγγελιοδόχος θεού.
Σαν ονειρεύομαι ανοίγουν οι πύλες·
Ζαρώνουν οι τύψεις σαν δαρμένα παιδιά·
Κι ένας με φωτοστέφανο άνεμος
Αξίζει τα χρώματα του μεθυσμένου μεσημεριού!
1.5.2008

16.
Θρύψαλα αρωμάτων μες το ίδιο πρωί
Που είδα την θεά ξανά να χαμογελάει!
Δεν πιστεύουν οι ανόητοι μα ξέρω εγώ:
Οι Παναγιές μοιράζουν ευτυχίες!
1.5.2008

17.
Κάμα δίγλωσση του ήλιου:
Μία για φως και μία για σκιά
Ανορθωμένη σαν φαλλός γονιμοποίησης
Την εσπέρα φέρει ρόδινη επί των υδάτων..
Περπατά ένας ευτυχισμένος μπόμπιρας-
Υπόσχεση γλυκιά της ζωής-
Ένας ζωγράφος ερμηνεύει έτσι τον πίνακά του:
«Έβαλα αυτό το χρώμα εκεί γιατί έτσι αισθάνθηκα-
Αν εξηγήσω απόλυτα αυτό που κάνω
Θα είμαι αποτυχημένος μάγος»…
1.5.2008

18.
Οθόνες του μυαλού μάτια μου
Εσείς είστε η σαρκοφάγος της χαράς,
Τρώτε χρώματα, λιανίζεται ουσία
Που θυμώνει με έμπνευση!
Όταν σας έχω πεδιάδα η σκέψη μου,
Όρια καταλύει-
Γνώση του άγνωστου γνωστού..
Από μέσα σας βλέπω τον ξανθό πειρασμό, αγγίζω
Σχεδόν τ’ αποκάλυπτα-
Με θαυμαστές κραυγές του ύφους σας, λέξεις
Κοντά στο κλάμα οργανώνω!
1.5.2008

19.
Είμαι τροφή του χρόνου- Ευχαριστώ!
Με γερνάει περνώντας·
Ευχαριστώ που σβήνομαι ολοένα, επιστρέφοντας
Προς το άγιο χώμα..
Αξίζω μια σιωπή καλύτερη από τις πολλές γύρω μου ομιλίες·
Έναν ύπνο πιο δίκαιο που να στρέφει
Τα όνειρά του προς τους πραγματικούς αγγέλους.
Ότι πάντα ισχυριζόμουνα!
1.5.2008

20.
Ο άνθρωπος όλων των θρησκειών αφήνεται μέσα στο χέρι του θεού του.
Καταδεκτικός να πάρει σύνεση υποταγής-
Δεν ξέρει
Πόσο του λείπετε να φτάσει στο «ως εμεγαλύνθησαν…»
Τα έργα σου άρχοντά μου!
Σβήνει τις αλήθειες του μέσα στις θεϊκές·
Απαλείφει
Εαυτόν μέσα στον που τον κατέχει θεό!
1.5.2008

21.
Μπουμπούκι που σαρώνει την παγωνιά των υποσχέσεων,
Καυτή ελπίδα
Φτάνει από την χώρα του πουθενά, με βάθος.
Ταξιδιώτης του νεογέννητου αρώματος, ιππότης
Της νέας ομορφιάς. Οι οπλές του
Που τριποδίζουν ακούγονται
Και μεταλλικές και μόνες-
Σχίζουν
το γαλάζιο στερέωμα.
Ένας θεός που σκύβει πάνω του
Είναι του εκρηκτικού ο δημιουργός..
Μπαμ, έκπληξη- ζωή!
Μπαμ, έκπληξη- θάνατος!
1.5.2008


22.
Αναπνέω γιατί μου χρωστάει εγωισμό ο θεός..
Κρίνομαι από ότι έχω ήδη διαπράξει..
Βραδινές αταξίες των άστρων που μαθητούδια
Της σκοτεινιάς, τα μόνα
Που λάμπουν ανέμελα είναι..
Τα κοιτώ και είναι κάτι από την αλήθεια
Της βαθιάς θρησκείας του ουρανού που με λιώνει.
Τώρα άνεμος και πνοή αγγέλου ολόγυρα,
Στεφανωμένες με φεγγαρίσιο ασήμι ιέρειες
Προβάλουν στο μπαλκόνι του άξεστου νοτιά..
Πάει της νύχτας το πλοίο-
Με κουπολάτες πόθους κι έναν ξεχασμένο
Καπετάνιο σταυρωμένο στο κατάρτι του…
1.5.2008


23.
Με σπουδαίο ύπνο και σπουδαιότερο όνειρο
Ήρθα όπου δεν ήξερα μες τις ημέρες
Πως θα τσούξει η σφήγκα της μνήμης μου.
Σημαίνουν κάτι που σιωπούνε τα σήμαντρα
Των εκκλησιών της φτωχιάς μου ελπίδας;
Κάτι που δεν ξέρω, ξέρουν;
Χόρτασα νόημα της ηλιαχτίδας στις ελληνικές μου ημέρες-
Τώρα αξίζω ίαση γλυκών γυναικείων φιλιών!
1.5.2008

24.
Πως γυρίζει ο χρόνος κι η μοίρα: εκεί
Που ήσουν αντιεξουσιαστής σήμερα
Απολαμβάνεις τα χρυσά σου τα άμφια..
Ο λιθοβολημένος είναι τώρα αξιωματικός
Των άδικων διαταγών που σπέρνουν πόνο..
Εσύ δεν υπάρχεις πια.. Μ’ έναν τρόπο
Το αναιρεμένο σου σώμα όμως προς την θεού
Μεριά ποτέ δεν σήπεται-
Λάμπει,
Διδάσκοντας, λάμπει…. Αφήνει
Αιώνια ευωδιά!
Τα λοφία των πεύκων ξιπασμένα χλιμιντρίζουνε
Αλόγατα δυνατά για ιππασίες του ανέμου
Βουρλίζουν το φως να τα διαπερνά τρυπώντας
Το άγιο του κορμί.
Εσύ είσαι θείο μελτέμι που οι κακοί το εκμεταλλεύτηκαν.
Και απ’ αυτό το σκήνωμα βγήκε μία θρησκεία
Από άθροιση ανθρώπου φανερά παρακμασμένη…
1.5.2008

25.
Ορκίζομαι στο στήθος σου πως θα φιλάω πάντα το αθώο μου!
Δεν αξιώνω τίποτα παρά και μόνο να υπάρχω μ’ έναν τρόπο απλό,
Όπως που γίνεται η ζωή μας δυσκολότερη..
Εγώ ορκίζομαι σ’ εσένα!
Δεν είναι ερωτικό μαράζι αυτό, είναι το ύψος
Που κατακτά με τα δικά της μάτια μια ψυχή
Που σ’ άλλη μια ψυχή καλύτερη λατρευτικά θα βλέπει..
1.5.2008

26.
Συγκλονισμένος από τούτο το ηλεκτρικό ρεύμα της άνοιξης..
Οι πατούσες του αέρα σκαρφαλώνουν γυμνές προς ένα απύθμενο
Διάστημα.
Τόσο φως αποκάλυψης!
Είμαι
Ο νάνος των γιγαντιαίων
Αποκαλύψεων.
Έχω δει καταπρόσωπο
Τον θεό της κάθε μαργαρίτας!
1.5.2008

27.
Με την απλή κι ωραία νυχτικιά σου
Κορίτσι του χρυσού σου διαδήματος·
Στα μάτια φλόγα ο έρωτας
Καταρρακώνει τις αμφιβολίες.
Χωράς μέσα στο ποίημα κάθε μέρας!
Νεφέλη ή Αθηνά
Ή Χρυσηίδα ή Βρισηίδα·
Ο Αχιλλέας που θα σε διεκδικήσει έρχεται.
Μια χαραμάδα στην σκέψη σου. Φτερουγίζει
Ένα χαμόγελο περιστερένιο.
Πνεύμα λευκό των δοξαστικών ανοίξεων..
1.5.2008

28.
Υπακούω σ’ εμένα!
Μουδιάζει το σώμα μου από φαρμάκι της νυχτερινής αντωνυμίας!
Εγώ. Εσύ. Αυτός.
Όλοι μας με το αίμα του θύτη.
Όλοι μας καμωνόμαστε τους αθώους.
Η αλήθεια ανάμεσα:
Υπακούουμε μόνο σ’ εμάς!
1.5.2008

29.
Απαγγέλω πάνω στο κορμί σου μ’ ένα ρόδο:
Πορφυρό σκήπτρο της παλλόμενης ευωδιάς.
Από τα χείλια στο στήθος- παρακάτω
Στην κοιλιά- παρακάτω
Στο «ρόδο των ρόδων», στους μηρούς,
Στις πατούσες που με τα ακροδάχτυλά τους
Σημαδεύουν προς τ’ άστρα πορείες!
Έτσι τσουγκρίζουμε τα κρασοπότηρα κι ο πόθος καίει!
1.5.2008

30.

Ο ΚΟΤΣΥΦΑΣ.

Ο μικρός επαίτης του φωτός με τα ιερά μαύρα άμφιά του
Τραγουδά μες την ακόμη νύχτα των πόλεων·
Άκουσα τον ύμνο του την αυγή,
Ένας λάτρης του σύμπαντος κόσμου..
Μέσα στην δειλή πρώτη ηλιαχτίδα
Ιερουργεί. Το σουρωμένο φως
Του μόλις ξυπνημένου ήλιου
Είναι το αντικείμενο της άφραστης λαχτάρας του-
Ένα πλάσμα που υμνεί από βαθειά τον θεό!
2.5.2008