Οι αίγες πα’ στον βράχο που κοιτά την έρμη θάλασσα
Η γαλάζια κόμη του αέρα
Το συγκεκριμένο φως και το αδιευκρίνιστο σκοτάδι
Η οκτωβριανή ησυχία κι η προσευχή σε κάτι που δεν ερμηνεύεται
Η ψυχή, η ψυχή που πονά και ασπαίρει
Σηκώνω το τσαμπί στον ήλιο- οι ρόγες του
Διάφανες λάμπουν στο φως
Το σταφύλι Βάκχο μυρίζει
Και έξαψη
Περίεργος κόσμος περίεργοι άνθρωποι
Ξεμυτούν απ’ το πουθενά και στο πουθενά πάλι πηγαίνουν
Μια κοινωνία που δεν έμαθα ποτέ
Εμφύλια μάχεται πάντα η κοσμοθεωρία της
Σιγά σιγά γράφω περίεργες ιδέες
Μερικές σαν φοβερά ανεπούλωτα εγκαύματα
Ξαγρυπνώ και για μια λέξη κοπιάζω
Που θα έλυνε το μυστήριο σαν το ξίφος τον γόρδιο
Τώρα, όπως προσηλώνομαι στο ελάχιστο
Ξέρω πως πας από εκεί στο τιμαλφές
Και να διαφυλάξω θέλω
την ταυτότητα των λουλουδιών
την ταυτότητα των λουλουδιών
Που για ανεξήγητο λόγο
ιερατικά και μόνο
Παρακαταθήκες μου παραδόθηκαν..
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Ένα τσαμπί σταφύλια, με ρόγες διάφανες στο φως...
Περίεργοι μακρινοί άνθρωποι που κινούνται με ευχέρεια στο τοπίο...
Η μοναχική ματιά της ποίησης, παρατηρητής μέσα στην σφαίρα του ορίζοντα, εκτονώνει την ωραιότητα της απόστασης στρατολογώντας αντικείμενα, υποκείμενα και περιφερειακές έννοιες. Έτσι,όλα αποκτούν μια ακόμα διάσταση και, μια ολοκαίνουρια μορφή!
Θεραπευτική η εξόρμησή σας έξω απ' το πλαίσιο του τετραδίου...
Μαρία
Το σχόλιό σου ξεπερνάει το ποίημα μου.
Θα σε παρακαλούσα όμως να μου απευθύνεσαι στον ενικό και να αφήσουμε τον πληθυντικό κατά μέρος.
Χαίρομαι για την επίσκεψή σου και βλέπω την αγάπη σου για την ποίηση από τον τρόπο που αποκρυπτογραφείς το γραμμένο μου.
Καλή σου νύχτα!
"Ξαγρυπνώ και για μια λέξη κοπιάζω"...
Συντελείται μια βαθιά εσωτερική διεργασία αναζητώντας για τη μοναδική, "εκείνη" λέξη που σαν το καλό κρασί θα συνοδεύσει ένα δείπνο για εκλεκτούς! -Ένα ποίημα με γεύσεις και αρώματα που πρόκειται να διεγείρει το νευρικό σύστημα προς τέρψη!-
Πως λοιπόν να μην αγαπώ και να μην λατρεύω κι εγώ την ποίηση αφού γεύεται και χορταίνει η ψυχή μου;
Καλό ξημέρωμα...Στρατή!
Δημοσίευση σχολίου