Ό,τι που λέω μπορεί ν’ ακούγεται αλλόκοτο, εξωπραγματικό.

Ό,τι που λέω μπορεί ν’ ακούγεται αλλόκοτο, εξωπραγματικό.

Ή και να το πιστεύεις με αμφιβολία.

Είναι σαν κάτι που να καταγράφεται σ’ ένα βιβλίο συμβάντων.

Κανείς εκεί δεν είναι όπως πρέπει υπαρκτός.

Ο θεός είναι μύθος- μύθος ο άνθρωπος:

δημιουργίες όλα του μύθου.

Εγώ αποταμιεύω εκμεταλλευόμενος όραση:

ακούραστη, αδηφάγα,

τράπεζα των εικόνων.

Συλλέγω τοξίνες και ταυτόχρονα

ανακαλύπτω θεραπείες για το ‘’εγώ’’ .

Είμαι σαν όλοι:     βασανίζομαι

να συνθέτω μουσικές που στα άρρητα

των ανέμων υπακούνε

όπως σφυρίζουνε μέσα από κοχύλια που ξέβρασε

άδεια μια πεισματάρα θάλασσα.

Και τελικά είναι που μένει για περιουσία μου,

ένα κεφάλι με όνειρα.

Κανένας δεν μπορεί να τα εξηγήσει.

Μένω σαν κέρβερος μπροστά

σε μία πύλη γερασμένων ιδεών..