Γράφω όπως ένας που πια δεν συμμερίζεται
την άποψη του εκλεπτυσμένου τρόπου
των πεταλούδων
που γεννιούνται κι αναιρούνται
μέσα σε μία τόσο λίγη διάρκεια
και όταν είναι ένα άθροισμα
λύπης και αγωνίας η ζωή.
Σκλήρυνε σαν ένα ατσάλινο μαχαίρι ο αιώνας
αμβλύνθηκαν οι ορέξεις του
τον πολεμούν οι πράξεις που επί την απονιά του ανθρώπου πολλαπλασιάζονται
και φθείρουν τον σαν ένα παρατημένο ποδήλατο
που τώρα σκουριάζει στο υπόγειο γκαράζ..
Γράφω γιατί εκείνο που θα γράψουμε αιώνια μας δικάζει
κι έχω επίγνωση πως θα συμβεί αυτό..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Σαν ατσαλινο μαχαιρι σκληρυνε ο αιωνας, μα εφτασε νομιζω τιμωρος ο καιρος που θα βαλει την απονια του ανθρωπου στο ζυγι.... και θα αρχισει να την πουλαει στο παζαρι της ασυδοσιας που εμεις οι ιδιοι δημιουργησαμε.
Καλο σου απογευμα!
αοράτη
ο αιώνας έγινε αυτό που τα λάθη του ανθρώπου άφησαν να γίνει..
Το κακό είναι ότι είμαστε εγκλωβισμένοι να μας βαρούν τα κανόνια του..
Δύσκολη η ανθρώπι η μοίρα..
Όλο το παιχνίδι είναι ταξικό..
Να χειραγωγήουν οι πάνω την μάζα..
Την απαίδευτη άβουλη μάζα..
και μετά έρχεται το κακό..
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου