Κι ο φόβος μου φοβάται.. Κι η ποίηση..

Κι ο φόβος μου φοβάται.. Κι η ποίηση..

Από τα διαμελισμένα φτιάχνει
Σώμα της Ομορφιάς!   

                                            

Συνθέτει αγρυπνώντας
πάνω σε μια πνοή

σαν νότα

μυστική

που την ακολουθούν

επαίτες ονείρων

σχίζοντας κάπου κάπου την καρδιά τους

να στάξει αίμα
καυτό
πα’ στο φεγγάρι

Εκείνο κλώθει την μελαγχολία του
απέριττα

ως το φαρδύ πουκάμισο του ουρανού

Κλαίγοντας δάκρυα ο ποιητής

σαν τα διαμάντια

αφήνει μες τις χούφτες της αιωνιότητας

τον Έρωτα του!