Γράφεται και ακυρώνεται ο χρόνος
με μια εγγύηση που και το φως θα σεβαστεί.
Μετά,
μες τις πυκνότητες που κομίζουν οι νύχτες,
ράθυμα
αντικρίζω τα μάτια του,
λαμπερά
όπως του τρομαγμένου αιλουροειδούς-
φοβισμένα σε φοβίζουν..
Και σαν από το λειασμένο βότσαλο που φτάνει πάντα
ο ήχος της θάλασσας
αρχέγονος, αιώνιος, αινιγματικός-
ήχος που κάνει το νερό που πρώτο
συλλάβισε ζωή και όμως
υδρίες του θανάτου πάντοτε θα γέμει..
Τον βρήκα και τον έχασα, ήτανε κρουνός-
τελετουργία από παλαιών
θρησκειών ιερωμένους. Πάει πρίμα·
μπαλαρίνα των άυλων ανέμων
που σκουντά και εξωθεί τις εξάψεις μέσα σε λαύρα σιωπή..
Εγώ έχω μόνο εμένα· μέσα μου αναδιπλώνομαι·
περιέχω εμαυτόν και θλίψη·
καθώς μια κουρασμένη πόλη θορυβεί γύρω απ’ το σπίτι μου
και με βουρκώνει μες τις σημαντικά υπεύθυνες
αυταπάτες της..
Είμαι ο τελευταίος πια που δέχεται ανακωχή
με κάθε πίκρα·
χωνεύω μέσα μου το δυνατό φαρμάκι τους· διυλίζω
το σώμα του καημού που ξαναενώνεται
σε χίλια δύο σπαθιά-
με κατασφάζουν…
Και ψιχαλίζει συμπάθειες των λουλουδιών
μέσα στην νύχτα, μέσα στην ψυχή μου!
13.5.2008
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Αυτό μ' άρεσε! Άξιος λοιπόν ο χρόνος που αφήνει τέτοια σημάδια! ''Αρκεί εσύ να σταθείς μια στιγμή να τ'αφουγκραστείς και να αργήσει αυτός λίγο, ν'αφήσει κι άλλα''!/Από το Άγραφο Βιβλίο, (χρειάζονται κι αυτά την αφομοίωσή τους.)Χαιρετώ.
κόκκινη κορδέλα
όποιος δεν ακούει γύρω και μέσα του δεν θα φτάσει στο πλατύσκαλο απ' όπου αντικρύζεις τους πλατιους ορίζοντες..
Αυτογνωσία μες από τους δρόμους της Φύσης..
Καλό απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου