Έτη και έτη..

Υπήρξα κάποιος κάποτε, υπήρξα ευτυχισμένος

ελέφαντας που είναι τολμηρός και περπατά

πάνω στην χλόη και παρόλο το βάρος του.

Και ένιωσα σαν να έχω κατακτήσει

την χώρα της αλήθειας και την χώρα του ψέματος.

Έζησα δυνατά τα αποσιωπητικά μου!

Κρέμασα στα κλαδιά των δέντρων τις σκέψεις μου.

Ήξερα τι οφείλω και τι μη.

Δραπέτευσα απ' την σκλαβιά των πόλεων.

Ακμαία φωνάζω

ακόμη το δίκιο μου.

Λατρεύω τα δώρα της άνοιξης!

Υπήρξα κάποιος κάποτε.

Πολύ μικρός για να πεθάνω, πολύ μεγάλος για να ζω.

Άγγιξα όλες τις καρδιές των νικητών

και των νικημένων είδα το κρυφό μίσος

που βρόμιζε τον επικό αέρα.

Έζησα την πρωτοτυπία των πρωινών ηλιαχτίδων

που χτίζουν κάθε μέρα ένα νέο παλάτι..

Έτη και έτη..