Πρελούντιο γλυκό πρωινές ηλιαχτίδες.
Περισσότερο εκτιμώ την χειμωνιάτικη παρουσία τους.
Επανορθώνω. Η μέρα με πήγε καλά.
Έχω διάθεση για παιχνίδια και όνειρα.
Όταν προχωρούν όλα προς την μουσική του μεσημεριού
Έμπιστος είναι ο απαλός αέρας αλλά εγώ δεν μπορώ να κρίνω
Με ασφάλεια. Μεμψιμοιρώ πάλι ενώ
Οι λέξεις θα με θέλουν άτρωτο κι ας ιδρώνω μελάνι.
Τα βελουδένια πουλιά πετούν στον γαλανό ουρανό.
Εμπιστεύομαι την μοναξιά μου ολοένα και περισσότερο.
Είμαι αντιμέτωπος με την παιδεία θρησκευτικών άστρων.
Όλες οι νοερές περιπλανήσεις μου είναι ένας τελετουργικός
Τελεσίδικος ύμνος που σφύζει από φως και ζωή.
Βιασύνη να μάθω το νυν. Αλλά το μέλλον είναι εκεί και υπάρχει.
Όλα θα τα αφομοιώσει.
Η καταγωγή του νου μου είναι από μια ανεμώνα ξεχασμένη σ’ έναν έρημο βράχο.
Τα ποτάμια μου είναι δακρύβρεχτες τριανταφυλλιές που ζουν μες την λάμψη μιας ανεκλάλητης ποίησης..
29.1.2012
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Κι εγώ τη χειμωνιάτικη παρουσία τους εκτιμώ!
Όπως εκτιμώ τη κάθε φωσφορίζουσα ριπή μέσα στο σκοτάδι
και το κάθε ζεστό άγγιγμα μέσα στο ψύχος.
Όπως αγαπώ τη ποίηση
λαλέουσα ή ανεκλάλητη
που γράφεται με το πορφυρό μελάνι μιας παλλόμενης φλέβας
με λέξεις που εκπορεύονται κατ’ ευθείαν απ’ τη καρδιά…
Espero que recuperes esa rosa olvidada en la soledad del desierto.
Un abrazo
Μελίνα
με καθηλώνεις κάτι φορές και δεν ξέρω τι να πω..
Σ' ευχαριστώ!
Φιλιά!
Jessenia
Si ganamos el desierto significa que hemos logrado muchos
un abrazo
Δημοσίευση σχολίου