Η γη ζαλίστηκε πια να στριφογυρνά

Φυτά μουσκεμένα από την πρωινή υγρασία, εγκλωβισμένα

Μες το παγερό στήθος της μέρας, ανέντιμος άνεμος

Κινούμενος από έναν βαθύ Βορρά.

Και οι ευκάλυπτοι που λικνίζονται μια δω μια κει, ψηλοί καλόγεροι

Πράσινοι καταπράσινοι, σημαίνοντας το φως που ελλιπές μαστίζει την ματιά όσο να την θολώσει.

Έξη η ώρα το πρωί που γράφω.. Ακούω

Πέρα δυο δρόμους το απορριμματοφόρο που ξεκαθαρίζει τι ‘ναι αλήθεια περιττό. Μετά

Ακούω στο ραδιόφωνο μια μουσική σαν σκλαβωμένης εποχής ανάγνωσμα-

Ρεμπέτικες αλήθειες κρέμονται μες τον αέρα τον θερμό της κάμαρας.

Ανοίγω ένα βιβλίο. Είσαι εσύ που από την κάθε λέξη φτιάχνεις μια σιωπή κι από την κάθε

Σιωπή μια λέξη. Τώρα

Γυαλίζουν τα παπούτσια σου- σου έλεγα να αγοράσεις ένα

Καλό ρούχο, θα ‘ναι βαρύς χειμώνας. Εφέτος

Η γη ζαλίστηκε πια να στριφογυρνά

Και αποσυμφορεί την ράχη της από τα έρμα ανθρωπάκια

που επάνω της κυριαρχούν- θέλει μια άλλη τάξη των πραγμάτων.

Εκεί όπου πήγα με τον νου μου είναι η όψη ενός πιο δίκαιου κόσμου..

                                                                                29.1.2012