ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ..

Η θάλασσα ήτανε κοχύλια

Η θάλασσα ήτανε συμπαντική μουσική

Η θάλασσα είχε μύθο, είχε θεό

Ήταν ευθύνη, ήτανε κύματα

Ήτανε σκοτάδι

Λακωνικό, φως

Ηχηρό

Αλύπητη αποκάλυψη.

Μες τις μέρες και πάνω απ' τις μέρες

Μες τους αιώνες, ευανάγνωστη

Καλώς μεταφρασμένη

Σ' όλες τις εποχές και πάντα κάτω

από τα πολυδύναμα άστρα..

Η θάλασσα ήτανε η ευαισθησία μου

Ήτανε η σιωπή μου, η κρυφή φλυαρία μου,

Αυτό που είπα, αυτό που δεν-

Με πήγε παντού πηγαίνοντάς με πουθενά

Την σπούδασα ακοίμητος, τετελεσμένος..

Την άκουγα παντού, ήταν διάλεκτος

Γνωστή, κάτω απ' το φεγγάρι

Με τρύπαγε σαν βέλος του ήλιου.

Ήταν η Ιλιάδα μου, η Οδύσσεια

Την σπούδαζα ποτέ καλά μαθαίνοντάς την.

Ανάβλυζε από την σκέψη μου

Ήταν η σκέψη μου, της φυλής μου η σκέψη.

Και το κατορθωμένο της

ήτανε στίχοι ολοζώντανοι

όπως τα ψάρια.

Δεν με στενοχώρησε ποτέ- μου έπαιρνε όλα τα βάρη

Της ψυχής.

Μαθητής της δια βίου -κι ακόμη

Που την κοιτώ

το κάθε κύτταρο μου

Αναστατώνεται..