Η ΜΕΡΑ..

Η μέρα με θέλει, η μέρα έχει εναποθέσει πάνω μου

όλες τις ελπίδες της- είναι λευκή

όπως ένα αμνός που τώρα γεννήθηκε, είναι γαλάζια

όπως ένας ουρανός που για τα σύμβολα του

καθίσταται σημαντικός.

Η μέρα ξεθυμαίνει, γίνεται ατμός

αβαρής μηδενικός ατμός

που φεύγει προς το απώτερο πέραν.

Το κορμί της

είναι όπως αυτό το δέντρο που σφύζει

από υγεία και ήλιο

και τεντώνει τα αφράτα κλαδιά του

ως την μεταφυσική του περιρρέοντος χειμώνα.

Η μέρα είναι ένας πίδακας φωτός, ένας οικτίρμων αέρας

που πνέει πάνω στην ράχη της γης και αφήνει

τα φυτά να κανιβαλίζουν

θυμωμένα εις βάρος του..