Κοιτάζω το φως λοιπόν
γιατί τα ξέρω τα σκοτάδια τα μέσα μου..
Ποτέ δεν πρόφερα σωστά μια διεκδίκηση-
Έμεινα πίσω-
Από αφηρημάδα μου δεν σκέφτηκα έντονα-
Ζητά αποσιωπητικά η αλήθεια μου-
Ρωτάτε τον Κολοκοτρώνη σας…
Το φως κοιτάζω λοιπόν
γιατί τα ξέρω τα σκοτάδια τα μέσα μου..
Μόνο ύβρη μην έχω
ενάντια σ' εκείνο που τρανά με αθωώνει..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
ο Λόγος μας αθωώνει, Στρατή....
ακόμη και τη στιγμή που η Ενοχή μας
κραυγάζει "Θάνατος"
το Ποίημα δημιουργεί Αιτίες
και υπογράφει το σύμφωνο Αθωότητας του Ποιητή του....
η Ενταση εντείνεται μόλις μπουν στο Χορό
οι Διαβόλοι της Αντίθετης Άποψης του Εαυτου μας....
τότε τα αποσιωπητικά μας συλλαβίζουν οσα κρύβαν επιμελως οι Ενοχες ήΑθωες Σιωπες μας...
ΦΙΛΙ... βραδινο...
Κάκια
Κανείς δεν μας αθωώνει, κάνεις λάθος..
Κι όπως πολύ σωστά λέει ένας φίλος μου (επαρχιώτης -που σ’ αρέσει να το ακούς.. γιατί κι εγώ αυτούς πιο πολύ εκτιμάω)
κανένας δεν έγινε καλύτερος άνθρωπος επειδή έγραψε ένα βιβλίο..
Έτσι λοιπόν δεν με αθωώνουν οι λέξεις αλλά οι πράξεις μου.
Η μέρα που χάραξε ας με κάνει να είμαι ανθρώπινος, πολύ ανθρώπινος!
Τόσα φιλιά μοιρασμένα γύρω γύρω, σαν ακάλυπτες επιταγές..
Δημοσίευση σχολίου