...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

9 Ιουλίου 2010

ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΕ ΦΤΑΝΩ…

Τι ωδικά που είναι αυτά τα δευτερόλεπτα
που είμαι μαζί σου και μέσα στα πράσινα μάτια σου κοιτώ
να γίνεται απλό θαυμαστικό των αισθημάτων μου ο κόσμος!
Με την ψυχή σε φτάνω…
Τόσο απόμακρη που νομίζω πως γίνεται
σαν ένας άστρων σχηματισμός που μυθική κάνει
την που σε σκέφτομαι νύχτα..
Αγαπάς τις λέξεις -τελικά
σου υποτάσσονται
κάνοντας κάθε σου ποίημα
σαν αίνιγμα
που μου λέει και άλλες εικόνες..
Τρυφερά αγγίζω τα χέρια σου.. Γερνούν
μόνο οι διαθέσεις..
Δεν πειράζει - γιατί
εσύ
λουσμένη στο φως με τα ξανθά σου λόγια
έχεις μία φωνή νεανικής πίστης που με κάνει
να τα χάνω
όταν ξανά μου μιλάς
και μου απαγγέλλεις
ωραία πιο ωραία τον άνεμο!
Και μες τον ύπνο μου ζητάς
άσυλο από τα πιο κρυφά μου όνειρα
όπου σε έχω μες την αγκαλιά μου και αισθάνομαι
να μικραίνει παράξενα και να γίνεται
του χεριού μου ο κόσμος..

11.10.2009

7 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Μόνο ένας ποιητής βλέπει τα μάτια στο χρώμα που θέλει....
Ακούει από τα χείλη που ψιθυρίζουν, τις λέξεις που ψαρεύει η δική του φαντασία...

Υποβάλλει με νευματα Ψυχης...και το κορίτσι υπνωτίζεται στην ανάγκη της αιώρησης...

με μάτια ανοιχτά, στο χρώμα που πρόσταξε ο ποιητής, το κορίτσι ανεβαίνει σκαρφαλώνοντας με το βλέμμα στο πιο ψηλό σημείο της Ποίησης...

εκεί που μικραίνει ο Κόσμος και το ΟΛΑ ντύνεται το ΤΙΠΟΤΑ...

κι όμως η ευτυχία αντέχει να γίνεται βροχής πλημμύρισμα και να λούζει συλλαβες, λέξεις και νοήματα στο φως μιας καρδιας που απλώνει το χερι και με το ρίγος σαν γέφυρα αγγίζει ό,τι λαχταρησε!....

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Είναι λοιπόν ο έρωτας κατεστημένο της ποίησης ή η ποίηση κατεστημένο του έρωτα;
πάντως φτάνω στο Τίποτα κομίζοντας τύχης δώρα..
Φιλιά ΚΑΚΙΑ!

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Στη γραμμή του ορίζοντα που χάνεται ο κόσμος...
Στο άσυλο των ονείρων που όλα μικραίνουν και γίνονται κόκκος....
Εκεί που φτάνουν με την ψυχή για να απαγγείλουν τον άνεμο ,
σ' ένα χρόνο που
διασχίζει τα σύνορα !!
καλό βράδυ ποιητή !!!!

~reflection~ είπε...

Έρχεται στιγμή που σπάνε τα κατεστημένα, σαν καλούπια στενής απαίτησης!...

Λευθερώνεται η απιστία της αφοσίωσης
και ο Έρωτας πλωτός ταξιδεύει μέσα στην Ποίηση,
καθώς εκείνη εμπνεύεται από το φιλί του
και σηκώνει κύμα στη θάλασσα της συγγραφής...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ΚΑΚΙΑ
αισθάνομαι
να μικραίνει παράξενα και να γίνεται
του χεριού μου ο κόσμος..

~reflection~ είπε...

Στρατή,
είναι ο ενθουσιασμός του Ποιητή....
κύμα παλίρροιας σε σμίκρυνση του Κόσμου...

σε λίγο η διαδοχή θα φέρει την άμπωτη...

κράτα ζεστή την αφή σου...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΚΙ όμως:
αυτό που δεν έχουμε πάντα δεν μας εξουσιάζει;
έτσι που να καταστρώνουμε σχέδια ονείρων και να αγγίζουμε την τσούχτρα χίμαιρα..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου