Πρόλογος σε μέρος ένα…

 

Για να γράφω,

το βράδυ καμπυλώνεται

κι όπως στο χέρι μου ένα κομπολόι

χτυπώ τις χάντρες του και ξεμπλοκάρει

η Αλήθεια

αυτό από μόνο του είναι ένα τεκτενόμενο φωτιάς, αγγίζω

την πραγματικότητα

με φούρια ενός φασαριόζικου ανέμου

αισθάνομαι μια φτώχεια που εξαπλώνεται

γύρω μου

όλες οι ελπίδες μου σε χέρσο έπεσαν χωράφι

σαν από μια μελαγχολία απομονώθηκα

γδαρμένος και με αίματα όλος

γράφω λοιπόν

η λάβα που κυλάει κατακλύζει

την βορινή πλευρά μου την αήττητη

θα επιμείνω

αυτά που θέλουν να μας επιβάλλουν οι κρατούντες

είναι ανελευθερίες που συνηθίσαμε- βλέπεις

και κάθε μαρασμό φαίνεται συνηθίσαμε που μας κατατροπώνει,

γινόμαστε

ανήκουστο δράμα

προσηλωμένος τώρα στην γενναία παρόρμηση για χαλασμό

δαγκώνω αυτό το φρούτο με

το σκληρό κουκούτσι το κακόγευστο που μας ξενίζει

θέλω την Ιστορία να την πω αλλιώς

ενάντιος λαλώντας στους αιματολάφτες

θέλω το δίκαιο ενός κόσμου που υποφέρει

θέλω να καλουπώσω μια δικαιοσύνη επανάστασης που ρίχνει

φως στα απαραβίαστα δι-

καιώματά του!

Αφουγκράζομαι τις μέρες που έρχονται!

29/ 5/ 2025