Συναντώ πάλι εκείνον που ήμουν-
Η σκέψη σαν βουκέντρα που παρακινεί σε εγρήγορση
ακούραστη μεγαλώνει την ‘’αντίφαση’’ και γίνεται
που βελάζει μέσα στο πρωινό.
Έξω από τον ύπνο πάντα ένα φως πιο χαμηλό τώρα που η νύχτα
επικρατεί, φοράει τα καλά του, και
δεν είμαι καν εκείνος που νόμιζα πως είμαι, τρέχω
για να προλάβω ένα μηδέν που θέλει αριθμούς γενναίους στα σκοτάδια
της τόλμης να βρεθούν να του παρασταθούνε.
Όλα με εξοντώνουνε μεθοδικά…
Και συνεχίζεται ατέρμονα η παράσταση.
Όργανα που λαλούν σε μιαν ορχήστρα απομακρυσμένη
αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο να ισχύει κάπου ένας παράδεισος. Τώρα
που βλέπω οι νυχτερίδες να απλώνουν σερπαντίνες
πολύχρωμες, έξω από την φαντασία μου, έξω
απ’ την ιωνική πατρίδα μου, την βουλιαγμένη….
11/ 5/ 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου