Καθώς ξημερώνει, συναρπαστικό είναι το ημίφως ενός ευτυχισμένου κόσμου που έρχεται.
Ο σκηνοθέτης είναι πάντοτε η φαντασία.
Όλα είναι εκτός από τα ανθρώπινα
Κατορθώματα. Ναι!
Ό,τι υποψιάστηκα έστεκε εκεί, μέσα στο αίμα και την τίμια ανάσα, έστεκε εκεί
Πλαστήκαμε από έρωτα λοιπόν, από βαρύ ντουμάνι
Ενός ζαλισμένου Δημιουργού που φουμάρει;
Δεν ξέρω να πω…
Αν καταλήγω σε προσθέσεις είναι γιατί θα αφαιρώ πάντα την σύνεση
Από κάθε ευλογημένη γύρω μου πράξη…
Και ίσως όπως θα ξυπνήσω αυτήν την ώρα την ακμαία να σταθώ
Με δέος κάτω από τον ουρανό που μόνο αισιοδοξίες υπόσχεται!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου