Ο χρόνος που κυλάει σε αφήνει με μια αίσθηση υπολογιστική
να μην λευκαίνεις περισσότερο
την συνείδησή σου απ’ ότι ένας ερημίτης το κάνει-
Αυτοταπεινώνεσαι μην έχοντας διέξοδο να βγεις από τον ρούφουλα των ποιημάτων, αγνός
εσύ και μην ποντάροντας σε καμία βοήθεια· Εποχή
που οι σκηνοθέτες του φαιδρού στήνουν πολέμους όπου βρουν και πρόσφορο είναι μόνο το έδαφος της αθωότητας·
Αχ οι αλαφροΐσκιωτοι βαθιά που προσκυνούνε τόσο!
Είμαστε λες από αυτούς που θα φλερτάρουνε με την απώλεια;
Δεν ξέρω τι να πω: εγώ ο κουφιοκεφαλάκης πώς και καταβούλιαξα σε λεξιλόγια
σφίγγοντας στον λαιμό μου την θηλιά μίας γραμματικής που ολοένα αναιρείται
Και μπάζει ξενικές εκφράσεις σωρηδόν! Να έτσι
που θα κλείσω τα γραφόμενα μου και ελπίζω να σε άγγιξαν λιγάκι φίλε μου bro!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου