εξομολόγηση τρόπω δικό μου..

 

είναι μια θαμπή νύχτα των αριθμών και των παράλογων κόπων. το φεγγάρι αλυχτά σαν σκύλος δαιμονισμένος. κρύο είναι το κρύσταλλο του ουρανού. αν δεις άστρα θα είναι οι θρυμματισμένες παρουσίες των ψυχών. ο κόσμος είναι μια συνουσία που δεν τελειώνει. όπως τον εσχημάτισε Κάποιος έτσι και ολοένα ταξιδεύει. ή μήπως όλα έχουν αυθυπαρξία και οσμή μιας Ενέργειας που εσωστρέφει;

ποντάρω στην Ποίηση πάντα! μπορεί να είναι το ορμητήριό μου, μπορεί να είναι η ίσαλος γραμμή μου. μετά βυθίζομαι στον αφανισμό. όσοι με μελετάτε να έχετε χέρια καθαρά. και μάτια. προσβλέπω σε μια Μαρτυρία που ζητά χορούς ψυχής και λεβεντιές δικαιωμένες. προσβλέπω στο να είμαι εγώ!