γλιτώνω φασαρία λόγων και φεύγω κατά την Ανατολή που μου υπόσχεται κάτι.
μπουμπουνητά την νύχτα και πολλή βροχή.
σε ποιόν χρωστάει το νερό και του το ξεπληρώνει;
γδυτός ορίζοντας. αστραπές. ο θεός αργεί. μία μελαγχολία πέτρινη ανεβαίνει στα ντουβάρια
των πολυκατοικιών. τελεσίδικα. Παρασκευή του Οκτωβρίου 15 κάτι ίσως σωριαστεί μπροστά στα μάτια μου μήπως
και το αναστυλώσουνε τα μάτια μου. ή ίσως μείνει ξεχασμένο εκεί που η μέρα που θα ῤθει έχει απαίτηση
κανείς να μην σφάλει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου