Αφορισμός ένας…

Να πέσουν στην λακκούβα της αμφιβολίας τα ρήματα
Όλα να μεταβάλλονται αφηνιασμένα
Να γυροφέρνουν πέρα απ’ την φθορά
Να μην με πείθουν
Κι εκείνη η συναρμογή λέξεις με λέξεις και στο τέλος πουθενά ουσία
Μόνο οι λόγοι των πολιτικάντηδων κι αυτοί ξεθυμασμένοι
Να πουλούν την πατρίδα ξεδιάντροπα.

Επίπεδο δάπεδο φουσκωμένος ο εφησυχασμός και απάτη
Πού πήγε ο Σκοπός ο εμφανής που ήταν μπούσουλας για όλα;
Είναι το κράτος άθλιο σφουγγοκωλάριων τσαρλατάνων που εμπορεύονται ιδέες και βρωμίζουν
Ακόμη και αυτό που εγώ νόμιζα λεκέ!