Ψυχοσάββατο…

Ουδέτερο είναι το φεγγάρι στους πόνους μας·
δεν συμμετέχει στα δράματα· και το πρωί
Οι κελαηδισμοί των πουλιών ανοίγουν ένα παράθυρο
Στον ουρανό.
Βλέπω ψυχούλες που χάθηκαν, μου γνέφουν
Αφήνοντας τον πόνο τους να φαίνεται
στα μάτια: τόσοι καημοί!
Στο κοιμητήριο ψιχαλίζει συμπάθειες
Και λιβάνι γανώνει τα νύχια του Χρόνου τα εκδικητικά.
Κι εσύ που έφυγες νωρίς πάλι εδώ είσαι
Σε νιώθω ανάμεσα στα πράγματα-
Μιλάς και είναι αλλιώτική η επικοινωνία
Σωπαίνεις και τι θα έλεγες καταλαβαίνουμε
-παντού καημός!